[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Uwielbiały wspólne wypady do sklepów z indiańskimi wyrobami, w których kupowały
bibeloty do domu West w Los Banos.
Obie fascynowały się kulturą Indian. Chwaliły się nawet, że w ich żyłach płynie krew
Apaczów. Zaczęły też chodzić do ośrodka dla rdzennych Amerykanów w San Jose.
ROZDZIAA 22
Tyla Knotchapone nigdy nie zapomni dnia, kiedy Brookey Lee West i jej matka, Christine
Smith, po raz pierwszy przyszły na spotkanie Anonimowych Alkoholików. Było to pod
koniec 1993 roku. Przeczuwała, że pojawienie się tej dwójki nie wróży nic dobrego.
Wytwarzały wokół siebie naprawdę silną energię - stwierdziła. Wyraznie to czułyśmy .
Złe wibracje emanowały szczególnie od West, która wciągnęła na siebie obcisły kostium i
w pokoju pełnym indiańskich mężczyzn prężyła się jak dziwka czyhająca na klienta.
Miała kruczoczarne włosy, krwistoczerwony lakier na paznokciach - wyliczała
Knotchapone - ostry makijaż i nieprzyzwoite ciuchy z dużym, mocno eksponowanym,
dekoltem. Wyglądała jak Elvira4. Wszyscy od razu zrozumieli, że Brookey nie przyszła tam
ani po to, żeby się wyleczyć z nałogu, ani po to, żeby ratować swoją duszę. Chodziło jej
tylko o to, żeby siać zamęt. Była jak demon .
4 Elvira, Pani Ciemności - fikcyjna postać zobrazowana przez Cassandrę Peterson w
produkcjach filmowych i telewizyjnych, znana ze swojej mrocznej i mocno erotycznej
charakteryzacji (przyp. tłum.).
Inny uczestnik terapii, Henry Murillo, również zwrócił uwagę na West.
Ubrała się, jakby to powiedzieć, w czarny kostium i czerwone buty - zeznał na policji.
Próbowałem jej unikać, bo miałem co do niej dziwne przeczucie, ale ona, jakby to
powiedzieć, gapiła się na mnie. Wydawało mi się, że przyszła na podryw .
Wszystkich ciekawiło, co robią dwie białe kobiety na spotkaniu przeznaczonym wyłącznie
dla rdzennych Amerykanów. Wyjaśniły, że ich przodkowie byli Apaczami, ale nikt w to nie
uwierzył. Skórę miały białą jak śnieg.
Kto je tam wpuścił? - zastanawiała się Knotchapone.
Wiedziałem, że coś z nią nie tak - przyznał Murillo, mówiąc o West. Przyszła tam,
powiedziałbym, na łowy .
Dwadzieścia osób usiadło w kółku. Zgodnie z rytuałem, który liczy sobie już
siedemdziesiąt lat z okładem, pacjenci zaczęli dzielić się z innymi swoimi przeżyciami
związanymi z alkoholem. Christine wstała pierwsza i opowiedziała o pijackich latach
spędzonych w Teksasie i Kalifornii.
Jej mama - opowiadała Knotchapone - mówiła o pobycie w więzieniu. Zachowywała się
jak nawiedzony kaznodzieja. Kazałam jej ograniczyć się do swoich problemów z
alkoholem .
Siedząc pośród tych wszystkich alkoholików na odwyku, West słuchała ich zwierzeń w
milczeniu. Kiedy wydawało się już, że nie odezwie się ani słowem, wstała i wygłosiła
tyradę przeciwko swojemu byłemu mężowi. Krzyczała, że to skończony drań, który
zasługuje na śmierć.
Mówiła, że chętnie splunęłaby na jego grób - przytoczył jej słowa Murillo. Darła się przez
kilka minut, a ja pomyÅ›laÅ‚em sobie: »Rany, wariatka« .
Po spotkaniu Knotchapone rozmawiała z kilkoma Indianami.
Wszyscy zgodnie stwierdzili, że West ich przeraziła. Ubrana jak dziwka, jadowita jak żmija
- i nikt nie wiedział, w jakim celu dołączyła do grupy.
Zapytałam siostry, czy czują to co ja. Jedna z nich, Linda, zabroniła mi rozmawiać z
Brookey i jej matką. Na myśl o nich dostawałam dreszczy .
Murillo również zapytał znajomych, co o nich sądzą.
Jeden z nich stwierdził, że West to, jakby to powiedzieć, czarna wdowa .
ROZDZIAA 23
Pierwszy miesiąc trzezwości to dla alkoholika istna katorga.
Koniec z imprezami, ciało oczyszcza się z toksyn. Większość pacjentów usycha wtedy z
tęsknoty za prochami i procentami.
Wayne Ike przechodził tę gehennę w 1993 roku w ośrodku przy Rhodes Court. Indianin z
plemienia Szoszonów z Elko w stanie Nevada trafił tam z powodu pijaństwa, ale pomimo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]