[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wszystko co było potrzebne dla wyzwolenia Ludzkiej Duszy, choć o tym nie powiedzieli wszystkim (Rzym. 16,
25). Ponieważ jednak pragnęli mieć czą stkę w opłakiwaniu niedoli Ludzkiej Duszy, dlatego i oni gorzko zapłakali
z racji jej utraty (Jer. 31, 20). Król oświadczył wyraźnie, że sprawiło to jego sercu ogromny ból (1 Mojż. 6, 5-6), a
możecie być pewni, że Syn jego nie mniej czuł się rozżalonym. Tak więc wszystkim obecnym stało się jasnym,
że zarówno Król, jak i jego Syn żywili dla słynnego miasta Ludzkiej Duszy gorą cą miłość, jak i wielkie
współczucie. Gdy wreszcie Król wraz z swym Synem udali się do swej prywatnej komnaty, ponownie się
naradzili, chociaż już wcześniej co do tej sprawy powzięli decyzję (Efez. 1, 4), a mianowicie: choć w przeszłości
miastu Ludzkiej Duszy nie narzucili swej woli i dożyło ono strasznego upadku i dostało się do niewoli, to jednak
zostanie ono zdobyte z powrotem, i to w taki sposób, który by zarówno Królowi, jak i jego Synowi przyniósł
wieczną sławę i chwałę (Efez. 1, 5). Dlatego też po tej naradzie Syn Szaddai (który był osobą o słodkim
usposobieniu i o pięknej sylwetce duchowej, a odznaczał się tym, że pałał wielką miłością do wszystkich
znajdują cych się w jakimś utrapieniu, ale był równocześnie śmiertelnym wrogiem Diabolusa, gdyż ten zasłużył
na to, a przy tym usiłował wydrzeć Synowi Króla jego koronę i dostojność) - właśnie Syn Szaddai dał Ojcu
swemu rękę na znak zgody i zobowią zał się, że podejmie się służby dla odzyskania Ludzkiej Duszy i że
postanawia pod żadnym warunkiem nie odstą pić od swego zamiaru, ani go nie żałować. Istotą tego porozumienia
było założenie fundamentu pod doskonałe wyzwolenie Ludzkiej Duszy spod tyrana Diabolusa (Oz. 13, 14), dzięki
podjęciu przez Syna Królewskiego, w ustalonym przez obu czasie, podróży do kraju zwanego Wszechświatem,
aby tam w sposób ze wszech miar sprawiedliwy sprawić zadośćuczynienie za szaleństwa mieszkańców tego
miasta.
Co więcej, Emanuel postanowił w odpowiedniej chwili (Gal. 4, 4) wszczą ć wojnę przeciwko olbrzymowi
Diabolusowi, podczas gdy ten sprawował jeszcze władzę nad Ludzką Duszą , aby potęgą swego ramienia
wygnać go z miasta, które Diabolus uczynił swą fortecą i swą jaskinią - i uczynić je z powrotem miejscem swego
pobytu (Dz. Ap. 3, 20-21). Po powzięciu takiego postanowienia, wydano polecenie Panu Głównemu Sekretarzowi
(DUCHOWI ŚWIĘTEMU), aby sporzą dził dokument, zawierają cy dane odnośnie do powziętej decyzji (2 Piotr. 1,
21) i podanie jego treści do wiadomości we wszystkich częściach Wszechświata (Mat. 28, 19). A oto w skrócie
treść tego dokumentu:
"Niechaj to będzie wiadome wszystkim zainteresowanym, że Syn wielkiego Króla Szaddai zawarł z Ojcem
swoim porozumienie, mocą którego zobowią zał się przywrócić mu Ludzką Duszę, a także doprowadzić ją dzięki
swej nieporównanej miłości do daleko lepszego i szczęśliwszego stanu od tego, w którym się znajdowała, zanim
została wzięta do niewoli przez Diabolusa". Wiadomość ta została opublikowana na wielu miejscach ku niemałej
złości tyrana Diabolusa, który zaraz sobie pomyślał, że oto nadchodzi moment, kiedy zostanie zaatakowany i
pozbawiony swojej dotychczasowej siedziby.
Gdy wszakże sprawa ta, to jest zamiary Króla i jego Syna, stały się znane na królewskim dworze, któż wypowie [ Pobierz całość w formacie PDF ]